Nun recuncho perdido do mar vivía feliz un banco de peixes. Todos eran vermellos.
Só un era negro como a cuncha dun mexillón. Nadaba mellor có resto dos seus irmáns e irmás. Chamábanlle Nadarín.
Só un era negro como a cuncha dun mexillón. Nadaba mellor có resto dos seus irmáns e irmás. Chamábanlle Nadarín.
1 comentario:
Este blog é unha pequena ventaniña que temos os pais para ver traballar no cole ós nosos nenos.Moitas gracias á profe polo moito que lles ensinas a eles e tamén a nos
Publicar un comentario